This is an automatically generated PDF version of the online resource cambodia.mom-gmr.org/en/ retrieved on 2024/03/19 at 04:16
Global Media Registry (GMR) & Cambodian center for independant media - all rights reserved, published under Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Cambodian center for independant media LOGO
Global Media Registry

​សូចនាករនៃហានិភ័យ​ចំពោះពហុ​និយម​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ

សូចនាករ​ខាងក្រោម គឺជា​មូលដ្ឋាន​សម្រាប់​ការ​គណនា​ស​ន្ទ​ស្សន៍​មួយ ​រៀបរាប់​អំពី​ហានិភ័យ​ចំពោះពហុ​និយម​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ ដែល​បណ្តាល​មកពី​កម្រិត​ណាមួយ ​នៃ​ការគ្រប់គ្រង​កម្មសិទ្ធិ​លើ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ។​​

សូចនាករ​នេះ ត្រូវបាន​បង្កើតឡើង​ផ្អែកលើ​មូលដ្ឋាន​ នៃ​ការស្រាវជ្រាវ​កម្មសិទ្ធិ​លើ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ និង​ពហុ​និយម​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ដែល​មាន​ស្រាប់​។ សូចនាករ​នេះ​ត្រូវ​រៀប​ឡើង និង​សម្របសម្រួល ដោយ​ការអង្កេតពហុ​និយម​លើ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ ​ក្រោម​ការ​ឧបត្ថម្ភ​របស់​សហភាព​អីរ៉ុប ដែល​ត្រូវបាន​អនុវត្ត​ដោយ​មជ្ឈមណ្ឌល​សម្រាប់​ពហុនិ​យមប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ និង​សេរីភាព​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ នៅ​វិទ្យាស្ថាន​សាកលវិទ្យាល័យ​អឺរ៉ុប (​នៅ​ទីក្រុង​ផ្លូ​រ៉ង់ ប្រទេស​អុីតាលី​)​។​​

តារាង​ខាងក្រោម​នេះ​ សង្ខេប​នូវ​លទ្ធផល​នៃ​ការសិក្សា​ទាក់ទង​សូចនាករ​ផ្សេងៗ​។ ស​ន្ទ​ស្សន៍​ចុងក្រោយមួយ ​ក្នុង​ទម្រង់​ជា​តួលេខ​ជាក់លាក់​មួយ នឹង​ត្រូវបាន​គណនា​ បន្ទាប់​ពី​ការបញ្ចប់​ជាមុនសិន​នូវ​ដំណាក់កាល​សាកល្បង និង​ប្រៀបធៀប​លទ្ធផល​នៃ​ការសិក្សា​ទាំងពីរ​ នៅ​ប្រទេស​កូឡុំប៊ី​ (​គម្រោង​ប្រទេស​ទី​១) និង​ប្រទេស​កម្ពុជា​។​

 

 

ការប្រមូលផ្តុំប្រិយមិត្តលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

ការប្រមូលផ្តុំប្រិយមិត្តលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

សូចនាករ​នេះ គឺ​យោង​ទៅលើ​ទិន្នន័យ​ទាក់ទង​នឹង​​ប្រិយមិត្ត និង​ការប្រើប្រាស់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​; យើង​បាន​ប្រើ​ទិន្នន័យ​នៃ​ការសិក្សា​ពី​ការប្រើប្រាស់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ នៅ​ឆ្នាំ​២០១៥​ របស់ CMRD។ វា​មានគោលដៅ​ធ្វើ​ការវាយតម្លៃ​ទៅលើ​ការប្រមូលផ្តុំ​នៃ​ទស្សនិកជន អ្នក​ស្តាប់ និង​អ្នកអាន គ្រប់​ទម្រង់​នៃប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​។ សូចនាករ​នេះ ត្រូវបាន​វាស់​ស្ទង់​ដោយ​ការប្រើប្រាស់​ចំនួន​ចំណែក​​ប្រិយមិត្ត​ធំជាង​គេ​ទាំង ​៤ សម្រាប់​ប្រភេទ​នី​មួយៗ​នៃ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​។

លទ្ធផល៖

ហានិយភ័យខ្ពស់ (៦០%)

 ហេតុអ្វី?

  • ទីផ្សារទូរទស្សន៍​មាន​ការប្រមូលផ្តុំ​ខ្លាំង ខណៈ​ដែល​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ធំៗ​ចំនួន ​៤ តំណាងឱ្យចំនួន​ចំណែក​នៃ​ទស្សនិកជន​ដល់​ទៅ​ ៧៨%​។ ក្រុមហ៊ុន​រ៉ូយ៉ាល់​គ្រុប​តែឯង ទាក់ទាញ ៤៧%​ នៃ​ចំនួន​ចំណែក​ទស្សនិកជន តាមរយៈ​ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ Cambodia Broadcasting Service (CBS)។​
  • ស្ថានីយ​វិទ្យុ​ឈាន​មុខ​គេ​ទាំង​ ៤ គ្របដណ្តប់​ ៤៣% ​នៃ​អ្នកស្ដាប់​ក្នុងប្រទេស​កម្ពុជា​-​ដែលមានន័យថា​ ជា​ទីផ្សារ​វិទ្យុ​មធ្យម​មួយ​។ វា​ក៏​ជា​ប្រភេទ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ដែល​បែក​បាក់​មួយផងដែរ​ ដោយ​ស្ថានីយវិទ្យុ​ចំនួន​ ៨​ ក្នុងចំណោម​ ១០​ ស្ថានីយ គឺ​មាន​អ្នកស្ដាប់​ ៤% ទៅ​ ៦%​ តែប៉ុណ្ណោះ​។ នេះ​មានន័យ​ថា ពួកគេ​មាន​សក្តានុពល​ក្នុងការ​ជះ​ឥទ្ធិពល​ដែលមាន​ដែន​កំណត់ ទៅ​លើ​ការបង្កើត​ជា​គំនិត​យោបល់​។ មិន​ដូចជា​ទីផ្សារ​ទូរទស្សន៍​នោះទេ ស្ថានីយ​វិទ្យុ​ភាគច្រើន​ជា​របស់​អាជីវកម្ម​ខ្នាត​តូច និង​សំឡេង​ឯករាជ្យ ដូចជា​វិទ្យុ​មង្គលសុវណ្ណ វិទ្យុ​សម្បុក​ឃ្មុំ ឬ​ក្រុម​អាទិភាព ​(​វិទ្យុ​ទន្លេ​) ជាដើម​។
  • រោង​ពុម្ព​ឈាន​មុខ​គេ​ទាំង​ ៤ ធ្វើ​ការបោះពុម្ពផ្សាយ​ទៅដល់​អ្នកអាន​ចំនួន​ ៥៩% ដែលមានន័យ​ថា វា​មាន​ការប្រមូលផ្តុំ​ខ្លាំង​។ ទីផ្សារ​បោះពុម្ព ត្រូវ​បាន​ត្រួតត្រា​ដោយ​រោង​ពុម្ពប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​មាន​និន្នាការ​ទៅ​រក​គណបក្ស​ប្រជាជនកម្ពុជា ដែល​រោង​ពុម្ព​ចំនួន ​៣​ ក្នុងចំណោមរោងពុម្ព​ឈាន​មុខ​គេ​ទាំង ​៤ (​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​បោះពុម្ព​ឃោសនា​) ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ម្ចាស់​រោង​ពុម្ព ឬ​អង្គភាព​សារព័ត៌មាន​ដែល​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​បក្ស​កាន់អំណាច​។ ខណៈ​ដែល​ចំនួន​បោះពុម្ពផ្សាយ​ជាក់លាក់​មិនមាន​ទេ​នោះ កាសែត​ទាំងអស់​នេះ​ត្រូវបានអះអាង​ថា ​តំណាង​ឱ្យ​យ៉ាងហោច​ណាស់​ការបោះពុម្ពផ្សាយ​ចំនួន​ ៦៥ ០០០​ ច្បាប់​ ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ​។​
  • ទីផ្សារអ៊ីនធឺណិត គឺជា​ទីផ្សារ​មួយ​ក្នុងចំណោម​ឧស្សាហកម្ម​ ដែល​មាន​ការ​កកកុញ​បំផុតនៅក្នុង​ប្រទេស ដោយមាន​អ្នក​ផ្តល់​សេវា​អុី​ន​ធឺណិត​ចំនួន​ ៣១​ ត្រូវបាន​ផ្តល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ និង​ប្រតិបត្តិ​ករ​ប្រព័ន្ធ​ទូរស័ព្ធ​ដ៏​សកម្ម​ចំនួន ​៧ អាច​ផ្តល់​គម្រោង​ទិន្នន័យ​អុីនធឺណិត បើយោងតាមក្រសួង​ប្រៃសណីយ៍ និង​ទូរគមនាគមន៍​។ ទាំងនេះ​រួមមាន​អ្នកផ្តល់​សេវាអុីន​ធឺណិតចំនួន​ពីរ​ ដែល​គ្រប់គ្រង​ដោយ​រដ្ឋ។ គេ​មិន​ទាន់​ដឹង​ច្បាស់​នៅឡើយ​ទេ​ថា អ្នកផ្តល់​សេវា​អុីន​ធឺណិត និង​ប្រតិបត្តិ​ករ​ប្រព័ន្ធ​ទូរស័ព្ទ​មួយ​ណា​ឈាន​មុខ​គេ​ ដូចនេះការប្រមូលផ្តុំ​មិនអាច​ត្រូវបាន​គណនា​ឡើយ​។​


 ទាប មធ្យម ខ្ពស់
ការប្រមូលផ្តុំកម្មសិទ្ធិលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយទូរទស្សន៍ (ប្រភេទផ្សេងៗ)????

????

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារក្រោម ២៥%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារនៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។
ការប្រមូលផ្តុំកម្មសិទ្ធិលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយវិទ្យុ (ប្រភេទផ្សេងៗ)????

????

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារក្រោម ២៥%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារនៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។
ការប្រមូលផ្តុំកម្មសិទ្ធិលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយកាសែត (ប្រភេទផ្សេងៗ)????

????

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារក្រោម ២៥%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារនៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។
ការប្រមូលផ្តុំកម្មសិទ្ធិក្នុងការផ្តល់សេវាអុីនធឺណិត

????

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារក្រោម ២៥%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារនៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។

ការប្រមូលផ្តុំម្ចាស់កម្មសិទ្ធិលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

 ការប្រមូលផ្តុំម្ចាស់កម្មសិទ្ធិលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

សូចនាករនេះ មានគោលដៅធ្វើការវាយតម្លៃលើការប្រមូលផ្តុំនៃកម្មសិទ្ធិនៅក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដោយយោងទៅលើទិន្នន័យទាក់ទងនឹងទីផ្សារ។ ខណៈដែលទិន្នន័យសេដ្ឋកិច្ចនៃចំណែកទីផ្សារមិនទាន់មានឡើយសម្រាប់កម្ពុជា ការប្រមូលផ្តុំលើកម្មសិទ្ធិ មិនអាចធ្វើការវាយតម្លៃ​បានទេ។

ពិន្ទុ.

 

 ទាបមធ្យមខ្ពស់
ការប្រមូលផ្តុំទូរទស្សនិកជន (ប្រភេទផ្សេងៗ)

ភាគរយ៖ ៧៨%

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ ទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារក្រោម ២៥%។ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
នៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩% ។
ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
ចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។
ការប្រមូលផ្តុំអ្នកស្តាប់វិទ្យុ (ប្រភេទផ្សេងៗ)

ភាគរយ៖ ៤៣%

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
ក្រោម ២៥%។
ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
នៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩% ។
ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
ចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។
ការប្រមូលផ្តុំអ្នកអានកាសែត (ប្រភេទផ្សេងៗ)

ភាគរយ៖ ៥៩%

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
ក្រោម ២៥%។
Iប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
នៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩% ។
ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
ចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។
ការប្រមូលផ្តុំអ្នកប្រើប្រាស់សេវាអ៊ីនធឺណិត

ភាគរយ៖ គ្មានទិន្ន័យការគាំទ្រពីប្រិយមិត្ត ក្រៅពីអ្នកទស្សនា

ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
ក្រោម ២៥%។
ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
នៅចន្លោះ ២៥% និង ៤៩% ។
ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់ កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន ៤ (ឈានមុខគេ
ទាំង៤) មានចំណែកនៃទស្សនិកជន
ចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ។

កិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់ លើការប្រមូលផ្តុំម្ចាស់កម្មសិទ្ធិលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

សូចនាករនេះ មាន​គោលដៅ​ធ្វើការ​វាយតម្លៃ​ពី​អត្ថិភាព និង​ប្រសិទ្ធភាព​នៃ​ការអនុវត្តន៍​កិច្ច​គាំពារ​ផ្លូវច្បាប់ ​លើ​វិស័យ​ជាក់លាក់​ណាមួយ និង​/​ឬ ច្បាប់ស្តី​ការប្រកួតប្រជែ​ង​ - ​ទល់​នឹង​ភាព​ជា​កម្មសិទ្ធិ និង​/​ឬ ការ​គ្រប់គ្រង ដែល​មាន​ការប្រមូលផ្តុំ​ប្រភេទ​ផ្សេងៗ​កម្រិត​ខ្ពស់​។ ការប្រមូលផ្តុំ​លើ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ប្រភេទ​ផ្សេងៗ មានន័យថា ការប្រមូលផ្តុំ​ភាព​ជា​កម្មសិទ្ធិ​ នៃ​ការគ្រប់គ្រង​នៅក្នុង​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ជាក់លាក់​មួយ​ (​បោះពុម្ពផ្សាយ​, ទូរទស្សន៍​, វិទ្យុ​, អន​ឡាញ​)​។ កិច្ច​គាំពារ​ផ្លូវច្បាប់​ទៅ​លើ​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ផ្សេងៗ គឺ​ស្ទើរតែដូច​គ្នា​ទាំងស្រុង​។

លទ្ធផល៖  ហានិភ័យខ្ពស់

 ហេតុអ្វី?

•​ ​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋបាល ឬ​ស្ថាប័ន​យុត្តិធម៌​មួយ ធ្វើការ​ត្រួតពិនិត្យ​អនុលោមភាព​នៃ​រចនាសម្ព័ន្ធ​ភាព​ជា​កម្មសិទ្ធិ​។ ក៏ប៉ុន្តែ​ អាជ្ញាធរ​នេះ​គឺ​មិន​ឯករាជ្យ​នោះឡើយ ដោយ​ត្រូវ​ស្ថិតនៅក្រោម​ការគ្រប់គ្រង​របស់​ក្រសួង​ព័ត៌មាន​។

•​ ច្បាប់​ប្បញ្ញតិ្ត​គ្រប់គ្រង​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ គឺមាន​តែ​ជា​លក្ខណៈ​គ្រឹះ​ប៉ុណ្ណោះ​។​

 •​ ចំណុច​ចាប់ផ្តើម ដោយ​យោង​លើ​លក្ខខណ្ឌ​កម្មវត្ថុ​ (​ឧទាហរណ៍ ចំនួន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​, ចំណែក​ទស្សនិកជន​, ការ​ចែកចាយ​, ការបែងចែក​ចំណែក​ភាគហ៊ុន ឬ​សិទ្ធិ​បោះឆ្នោត​, ប្រាក់ចំណេញ​/​ចំណូល​) ដើម្បី​ទប់ស្កាត់​កម្រិត​ខ្ពស់​មួយ​ នៃ​ការប្រមូលផ្តុំ​ផ្សេងៗ​នៃ​ភាព​ជា​កម្មសិទ្ធិ និង​/​ឬ ការគ្រប់គ្រង មាន​អត្ថិភាព​ក្នុង​ទំហំ​មួយ ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​តែ​វិស័យ​បោះពុម្ព​ផ្សាយ​តែប៉ុណ្ណោះ​។​

 •​ ពិតជា​មានអំណាច​ក្នុង​ការអនុវត្ត​ន៍ដោយ​បង្ខំ​ ដូចជា ការ​បដិសេធ​មិន​ផ្តល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ​បន្ថែម​ ការបិទ​មិនឱ្យ​មាន​ការ​ច្របាច់​ក្រុមហ៊ុន​បញ្ចូល​គ្នា ឬ​ការ​ទិញយក​ក្រុមហ៊ុន​ណា​មួយ និង​កាតព្វកិច្ច​ក្នុង​ការបោះបង់​ចោល​នូវ​អាជ្ញាប័ណ្ណ​/​សកម្មភាព នៅក្នុង​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ផ្សេងទៀត​។ ក៏ប៉ុន្តែ មិន​មាន​នីតិវិធីដែល​មាន​តម្លាភាព​នោះទេ ដោយ​យោង​ទៅលើ​លក្ខខណ្ឌ កម្មវត្ថុ​ ដែល​គ្រប់គ្រង​លើ​បទល្មើស​ដើម្បី​ប្រើប្រាស់​អំណាច​ទាំងនេះ​។ ដូច្នេះ​គោលបំណងចម្បង​នៃ​ស្ថាប័ន​គ្រប់គ្រង​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ គឺ​ហាក់បីដូចជា​មិនមែន​សម្រាប់​ទប់ស្កាត់​ការប្រមូលផ្តុំ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​គឺ​ដើម្បី​ត្រួតពិនិត្យ​ការវិវត្ត​នៃ​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទៅ​វិញ​នោះទេ​។​

 •​ ៥៨%: លេខ​ (៧/១២) (​ហានិភ័យ​មធ្យម​)

ពិន្ធុនៃកិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់

 ៦ ក្នុងចំណោម ២៤ - ហានិភ័យខ្ពស់ (ពិន្ធុនៃកិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់មានត្រឹមតែ ៣០%)

១ = បទបញ្ញត្តិជាក់លាក់លើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ/អាជ្ញាធរ

០.៥ = បទបញ្ញត្តិពាក់ព័ន្ធការប្រកួតប្រជែង/អាជ្ញាធរ

តារាងសង្ខេបផ្នែកទូរទស្សន៍/វិទ្យុ/សារព័ត៌មានអនឡាញ/សារព័ត៌មានបោះពុម្ពផ្សាយព័ណនា

យល់ព្រម

មិនយល់ព្រម

NAMD

តើបទប្បញ្ញតិ្តស្តីពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ មានចែងអំពីចំណុចចាប់ផ្តើម ឬដែនកំណត់ជាក់លាក់ណាមួយ ដោយយោងតាមលក្ខខណ្ឌកម្មវត្ថុ (ឧទាហរណ៍ ចំនួនអាជ្ញាប័ណ្ណ, ចំនួនចំណែកទស្សនិកជន, ចរាចរណ៍បោះពុម្ពផ្សាយ, ការបែងចែកចំណែកភាគហ៊ុន ឬសិទ្ធិបោះឆ្នោត, ប្រាក់ចំណេញ/ចំណូល) ដើម្បីទប់ស្កាត់កម្រិតខ្ពស់នៃការប្រមូលផ្តុំវិស័យកម្មសិទ្ធិ និង/ឬ ការគ្រប់គ្រងនៅក្នុងវិស័យនេះ?

សំនួរ សួរដើម្បីចង់ដឹងពីភាពដែលមានស្រាប់នៃកិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់ (ផ្នែកជាក់លាក់) ទល់នឹងការប្រមូលផ្តុំខ្ពស់នៃភាពជាកម្មសិទ្ធិ និងការគ្រប់គ្រងទៅផ្នែកទូរទស្សន៍ និងវិទ្យុ។  

 

 x

 

តើមានអាជ្ញាធររដ្ឋបាល ឬស្ថាប័នយុត្តិធម៌ណាមួយ ធ្វើការត្រួតពិនិត្យយ៉ាងសកម្មទៅលើអនុលោមភាព 

ជាមួយចំណុចចាប់ផ្តើមទាំងនេះ និង/ឬ ជំនុំជម្រះការតវ៉ានានាដែរឬទេ? (ឧទាហរណ៍ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និង/ឬអាជ្ញាធរប្រកួតប្រជែង)?  
ចំណុចនេះ គឺដើម្បីចង់ដឹង ប្រសិនច្បាប់/បទបញ្ញត្តិ ផ្តល់ដោយសារប្រព័ន្ធពិនិត្យ និងដាក់ទណ្ឌកម្មចំពោះបទបញ្ញត្តិលើការប្រមូលផ្តលុំប្រព័ន្ធផ្សាយជាសំឡេង។ 

X

តើច្បាប់បានផ្តល់ដល់ស្ថាប័ននេះ នូវអំណាចអនុវត្ត/ដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏មានប្រសិទ្ធភាពឬទេ ដើម្បីដាក់ចេញនូវការទូទាត់សំណង ដែលមានលក្ខណៈសមាមាត្រ (បែបអាកប្បកិរិយា និង/ ឬ រចនាសម្ព័ន្ធ) ក្នុងករណីមិនគោរពទៅលើចំណុចចាប់ផ្តើមដូចជា:   

ចំណុចណេះ គឺដើម្បីទទួលបាន ប្រសិនបើច្បាប់ កំពុងផ្តល់ឲ្យ ដោយសារប្រព័ន្ធនៃទណ្ឌកម្ម ចំពោះបទបញ្ញត្តិណាមួយជាក់លាក់៖

 

·          ការបដិសេធអាជ្ញាប័ណ្ណបន្ថែម

·          ការបិទមិនឱ្យមានការច្របាច់ក្រុមហ៊ុនបញ្ចូលគ្នា ឬការទិញយកក្រុមហ៊ុនណាមួយ

·          កាតព្វកិច្ចក្នុងការបើកច្រកសម្រាប់កម្មវិធីរបស់តតីយជន

·          កាតព្វកិច្ចក្នុងការបោះបង់អាជ្ញាប័ណ្ណ ឬផ្អាកសកម្មភាព នៅក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ផ្សេងៗទៀត

បញ្ឈប់ការវិនិយោគ    

 

0,5

  

  

តើមានភស្តុតាង (ឧទាហរណ៍ ក្នុងករណីច្បាប់ ឬការវាយតម្លៃវិជ្ជមាននៅក្នុងរបាយការណ៍ឯករាជ្យ) នៃអំណាចទាំងនេះ កំពុងត្រូវបានអនុវត្តដោយត្រឹមត្រូវ និងមានប្រសិទ្ធភាពឬទេ?  សូនករនេះ គឺដើម្បីចង់ដឹងការអនុវត្តដែលមានប្រសិទ្ធិភាព នៃដោះស្រាយជាក់លាក់ទល់នឹងការប្រមូលផ្តុំខ្ពស់/ឬឥទ្ធិពលនៃទូរទស្សន៍។ហានិភ័យខ្ពស់ (០)    

 

សរុប

៦ 


ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដែលច្របាច់បញ្ជូលពិពណ៌នាមានគ្មានមិនអាចរកបានគ្មានទិន្ន័យ
តើលក្ខខណ្ឌដែលដាក់ចេញទៅលើការច្របាច់ក្រុមហ៊ុនបញ្ចូលគ្នានៅពេលនេះ ត្រូវបាន ត្រួតពិនិត្យយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពឬទេ?

សំនួរ សួរដើម្បីចង់ដឹងពីភាពដែលមានស្រាប់នៃកិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់ (ផ្នែកជាក់លាក់ ឬច្បាប់ប្រកួតប្រជែង) ទល់នឹងការប្រមូលផ្តុំខ្ពស់នៃភាពជាកម្មសិទ្ធិ និងការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយតាមរយៈការប្រចាប់បញ្ជូលគ្នានៃប្រតិបត្តិការ។ ឧទារហ៍, ច្បាប់ ត្រូវតែការពារការប្រមូលផ្តុំក្នុងការច្របាច់បញ្ជូលគ្នានៃប្រតិបត្តិការ៖

- តាមច្បាប់ដែលមានចែងជាក់លាក់ ដែលដាក់ការឹតបន្តឹង

 - ការអន្តរាគមន៍ជាអណត្តិ នៃអាជ្ញាធរក្នុងការច្របាច់បញ្ជូលគ្នា (ឧទាហរណ៍ កាតព្វកិច្ចសម្រាប់អាជ្ញាធរប្រកួតប្រជែង ដើម្បីសួរជាដំបូន្មាន នៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ)

- លទ្ធភាព ដើម្បីប្រឆាំង សេចក្តីសម្រេច នៃការប្រមូលផ្តុំ តាមរយៈការទំនាក់ទំនងរបស់អាជ្ញាធរ ដើម្បីជាហេតុផលនៃពហុប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ (ឬជាចំណាប់អារម្មណ័សាធារណៈជន ជាទូទៅ) ដែល សូមប្តីពួកគេមិនមានច្បាប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយជាក់លាក់ - មិនបានដកចេញផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ពីការដាក់ពាក្យ។. 

 

x
តើមានអាជ្ញាធររដ្ឋបាល ឬស្ថាប័នតុលាការតាមដាន យ៉ាងសកម្ម ដែលការអនុលោមទៅតាមច្បាប់ស្តីពីការច្របាច់បញ្ចូលគ្នានិង / ឬការស្តាប់ពាក្យបណ្តឹងដែរឬទេ? (ឧទារណ៍ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនិង / ឬអាជ្ញាធរប្រកួតប្រជែង)? ចំណុចនេះ គឺដើម្បីចង់ដឹង បើច្បាប់/បទបញ្ញត្តិ ផ្តល់ឲ្យដោយសារតែ ដើម្បីជាប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យ និងដាក់ទណ្ឌកម្ម។    x
តើច្បាប់ផ្តល់អំណាចដល់ស្ថាប័ននេះ ដើម្បីដាក់ទណ្ឌកម្ម/ប្រើអំណាច ដើម្បីដោះស្រាយ (អាកប្បកិរិយា និង / ឬ រចនាសម្ព័ន្ធ) ក្នុងករណីមិនគោរព? 

ចំណុចនេះ គឺដើម្បីចង់ដឹង បើច្បាប់ កំពុងផ្តល់ឲ្យដោយសារតែជាប្រព័ន្ធដាក់ទណ្ឌកម្ម ចំពោះបទបញ្ញត្តិជាក់លាក់ ដូចជា៖

 - រាំងខ្ទប់ នៃការច្របាច់បញ្ជូលគ្នា ឬ អ្វីដែលទទួលបាន

- កាតព្វកិច្ច ដើម្បីប្រមូលផ្តុំសម្រាប់ភាគីទី៣

- កាតព្វកិច្ច ដើម្បីទម្លាក់ចោលអាជ្ញាបណ្ណ/សកម្មភាពក្នុងផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេង

- លក់ភាគហ៊ុន។

   x
តើអំណាចនៃការដាក់ទណ្ឌកម្ម/ការដាក់សម្ពាធនេះ ត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពឬទេ?សូនករនេះ គឺដើម្បីចង់ដឹងការអនុវត្តដែលមានប្រសិទ្ធិភាព នៃដោះស្រាយជាក់លាក់ទល់នឹងការប្រមូលផ្តុំខ្ពស់នៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ/ឬឥទ្ធិពលនៃទូរទស្សន៍។    ហានិភ័យខ្ពស់ (០)
សរុប០ នៃ ៤ 

កម្មសិទ្ធិលើគ្រប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

សូចនាករនេះ មាន​គោលដៅ​វាយតម្លៃ​ការប្រមូលផ្តុំ​កម្មសិទ្ធិ​ នៅក្នុង​វិស័យ​ផ្សេងៗ​ (​គ្រប់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ - ទូរទស្សន៍ វិទ្យុ ការបោះពុម្ព​ផ្សាយ អុីន​ធឺណិត​)​។ ពីដំបូង ការប្រមូលផ្តុំ​ត្រូវបាន​វាស់​ស្ទង់​ដោយ​ការបូក និង​ធ្វើ​មធ្យម​ទម្ងន់​ចំណែក​ទីផ្សារ​ នៃ​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ធំៗ​ទាំង ​៨​ នៅ​គ្រប់​វិស័យ​ដែល​កំពុង​ធ្វើ​ប្រតិបត្តិការ​។ សម្រាប់​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​នៅ​កម្ពុជា ការ​គណនា​ត្រូវបាន​កែសម្រួល៖​

១)​ ​ខណៈ​ដែល​ចំណែក​ទីផ្សារ​មិនទាន់មាន​ឡើយ​ សម្រាប់​​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​នៅកម្ពុជា អ្នកឃ្លាំមើល​កម្មសិទ្ធិ​លើ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ បាន​សម្រួល​សូចនាករ​នេះ​។ រាល់​កម្មសិទ្ធិ​លើ​ប្រព័ន្ធ​គ្រប់គ្រង​ទាំងអស់ គឺ​ត្រូវបាន​គណនា​ដោយ​ប្រើប្រាស់​ចំនួន​ចំណែក​នៃទស្សនិកជន​។ ដូច្នេះ​លទ្ធផល​គឺ​មិនមែន​ជា​ស​ន្ទ​ស្សន៍​សម្រាប់​វាយតម្លៃ​ភាពខ្លាំង​នៃ​សេដ្ឋកិច្ច នៅក្នុង​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ផ្សេងៗ​នោះទេ ប៉ុន្តែ​វា​បង្ហាញ​ពី​ការជះឥទ្ធិពល​ដ៏​មានសក្តានុពល ទៅលើ​មតិ​សាធារណជន នៅ​ពេល​ពួកគេ​ពិចារណា​អំពី​គ្រប់​ប្រភេទ​នៃ​ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ​។​

២)​ ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​នៅ​កម្ពុជា គឺ​តូច​ចង្អៀត: មាន​តែ​ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយចំនួន​ ៧​​ ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ទទួលបាន​នូវ​ការកត់សម្គាល់​ខ្លាំង​។ ដូច្នេះ​ចំនួន​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ធំៗ ដែល​មាន​ចំនួន​​ ៨ ត្រូវ​កាត់បន្ថយ​។ សម្រាប់​ទំហំ​ទីផ្សារ​តូច​បែបនេះ គឺ​ត្រូវបាន​ណែនាំ​អោយធ្វើការ​ជាមួយ​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ធំៗ​ទាំង​៤​។​

៣) មធ្យម​ទម្ងន់​នៃ​ចំនួន​ចំណែក​ទស្សនិកជន ត្រូវបានធ្វើ​ដោយ​យោងទៅលើទម្លាប់​នៃ​ការប្រើប្រាស់ទូរទស្សន៍​=៩៦%, វិទ្យុ​=៣៥%, កាសែត​=១០%, ទស្សនា​វ​ដ្តី=១២%​។ 

 

៤)​ ខណៈ​ដែល​ទិន្នន័យ​ប្រើប្រាស់​គេហទំព័រ​ព័ត៌មាន​តាមអុីនធឺណិត​​ មិនទាន់​មាន​នៅឡើយ (ដែល​អាច​អនុញ្ញាត​ឱ្យមាន​ការប្រៀបធៀប​គ្រប់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ) វិស័យអន​ឡាញ​មួយ​ត្រូវបាន​ដកចេញ​។ ប៉ុន្តែ​ចំនួន​តិចតួច​នៃ​អ្នក​ចូល​មើល​គេហទំព័រ​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ គឺ​មុខជា​មិនអាច​ផ្លាស់ប្តូរ​លទ្ធផល​បានទេ​។​

លទ្ធផល ខ្ពស់

 ហេតុអ្វី?

•​ ​ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ធំជាងគេ​ទាំង​ ​៤ គឺ​ ​រ៉ូយ៉ាល់​គ្រុប​ (៤៥,១%), ហង្ស​មាស (២៣,១%), ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​របស់លោកស្រី ហ៊ុន ម៉ា​ណា​ (៦,៥%) និង​របស់លោក សេង ប៊ុន​វ៉េង ​(៨,៧%)​។ ក្រុមហ៊ុន​ទាំងអស់​នេះ​ បូក​សរុប​ចូលគ្នា​ទៅ​ស្មើនឹង ​៨៣,៤% នៃ​ចំណែក​ប្រិយមិត្ត​គ្រប់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទាំងអស់ ដែល​ជា​ភស្តុតាង​បញ្ជាក់​ពី​ការប្រមូលផ្តុំ​ខ្លាំង ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ ​ដែល​មាន​សក្តានុពលជះ​ឥទ្ធិពល​លើ​មតិសាធារណជន​។ លទ្ធផល​នេះ គឺ​ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទូរទស្សន៍​ ដែលមាន​ការប្រមូលផ្តុំ​ខ្លាំង ដោយទទួលបាន​ការទាក់ទាញ​ចំណាប់​អារម្មណ៍​​ ៩៦%​ នៃ​ប្រជាជនសរុប។ កម្មសិទ្ធិ​នៅក្នុង​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទូរទស្សន៍​ដែល​មាន​ប្រជាប្រិយភាព គឺមានន័យ​ថា មាន​ឥទ្ធិពល​គួរឱ្យ​កត់សម្គាល់​ទៅលើ​ទស្សនិកជន (​មើល​ក្រុមហ៊ុន​រ៉ូយ៉ាល់​គ្រុប​, ក្រុមហ៊ុន​ហង្ស​មាស​)​។​

•​ ​ទោះជាយ៉ាងណា ភាព​ជា​កម្មសិទ្ធិ​លើ​គ្រប់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ នៅ​ក្នុង​ន័យ​ដើម​ - ​ខណៈ​ដែល​ម្ចាស់​ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ​ ពង្រីក​អាជីវកម្ម​របស់​ពួកគេ​ទៅ​លើ​គ្រប់​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ ​-​ គឺ​វា​មិន​មាន​អត្ថិភាព​ទេ​ក្នុង​ទំហំ​ធំ​នៅក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​។ ជាជាង​ការបើក​អាជីវកម្ម​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ថ្មី នៅក្នុង​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ផ្សេង​ -​​ ដែល​ទាក់ទង​នឹង​ការប្រើប្រាស់​នីតិវិធី​យូរ​ក្នុង​ការដាក់ពាក្យ​ស្នើ​សុំ​អាជ្ញាប័ណ្ណ​នោះ ​ម្ចាស់​អាជីវកម្ម​ហាក់មាន​ទំនោរ​ពង្រីក​អាជីវកម្ម​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​របស់​ពួកគេ​ ដែល​មាន​ស្រាប់​នៅ​ក្នុង​វិស័យ​តែមួយ​។

•​ ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ចំនួន​ ៣ ​ក្នុងចំណោម​ ៤ ធ្វើ​ប្រតិបត្តិការ​នៅ​ក្នុង​តែ​វិស័យ​ចំនួន ​២​ ប៉ុណ្ណោះ​ ជាអតិបរមា​។ ដោយ​ចាត់ទុកថា ​មាតិកា​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​អន​ឡាញ​ស្ទើរតែ​មិន​មាន​លក្ខណៈខុសគ្នា ​ពី​មាតិកា​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​បោះពុម្ព និង​គេហទំព័រ​ព័ត៌មាន​អន​ឡាញ​ឯករាជ្យ ខណៈដែល​គំរូ​ប្រភេទ​អាជីវកម្ម​បែបនេះ​ ពុំ​ទាន់​មាន​នៅឡើយ​នោះ ហានិភ័យ​សម្រាប់​ភាពជាកម្មសិទ្ធិ​លើ​គ្រប់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ គឺ​ត្រូវបាន​រឹតត្បិត​កាន់តែខ្លាំង​។

 

ក្រុមហ៊ុនទូរទស្សន៍វិទ្យុបោះពុម្ពផ្សាយអនឡាញ/អ្នកផ្តល់សេវាអុីនធឺណិត
រ៉ូយ៉ាល់គ្រុប (៤៥,១%)xx
ហង្សមាស (២៣,១%)x
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់លោកស្រី
ហ៊ុន ម៉ាណា (៦,៥%)
xxxx
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់លោក
សេង ប៊ុនវ៉េង (៨,៧%)
xx
ក្រុមហ៊ុនបោះពុម្ពអង្គរធំ (,%)xxx
មង្គលសុវណ្ណ (៣,៤%)xx
កោះសន្តិភាព (២%)xxx
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ (MD)xxx

 

 


    ទាប មធ្យម ខ្ពស់

    ភាគរយ៖ ៧៨,៤ ភាគរយ

    ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់កម្មសិទ្ធិធំៗចំនួន  ៤ (ធំជាងគេទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារក្រោម ៥០% លើគ្រប់វិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេងៗ។ ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់កម្មសិទ្ធិធំៗ
    ចំនួន ៤ (ធំជាងគេទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារនៅចន្លោះ ៥០% និង​ ៦៩% លើគ្រប់វិស័យប្រព័ន្ធ​​​​​​​​​​​​​​​​​ផ្សព្វផ្សាយផ្សេងៗ។
    ប្រសិនបើប្រទេសមួយមានម្ចាស់កម្មសិទ្ធិធំៗ
    ចំនួន ៤ (ធំជាងគេទាំង៤) មានចំណែកទីផ្សារ ចាប់ពី ៧០% ឡើងទៅ ​លើគ្រប់វិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេងៗ។

កិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់នៃកម្មសិទ្ធិលើគ្រប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

សូចនាករ​នេះ មាន​គោលដៅ​ធ្វើការ​វាយតម្លៃ​ពី​អត្ថិភាព និង​ប្រសិទ្ធភាព ​នៃ​ការអនុវត្ត​ន៍កិច្ច​គាំពារ​ផ្លូវច្បាប់លើ​វិស័យ​ជាក់លាក់ និង​/​ឬ ច្បាប់​ប្រកួតប្រជែង​ ​- ​ទល់នឹងកម្មសិទ្ធិ​លើ​គ្រប់​វិស័យ​ក្នុងកម្រិត​ខ្ពស់ រវាង​វិស័យ​ផ្សេងៗនៃ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ ​(​វិស័យ​បោះពុម្ព​, វិស័យ​ទូរទស្សន៍​, វិស័យ​វិទ្យុ​, វិស័យ​អុីនធឺណិត​)​។​

 លទ្ធផល៖ ហានិភ័យខ្ពស់

 ហេតុអ្វី?


•​ ​ច្បាប់​កម្ពុជា គឺ​មិន​មានចែង​អំពី​ការគ្រប់គ្រង​កម្មសិទ្ធិ​ លើ​គ្រប់​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទេ​។​

•​ ចំណុច​ចាប់ផ្តើម ដោយ​យោង​លើ​លក្ខខណ្ឌ​កម្មវត្ថុ ​(​ឧទាហរណ៍ ចំនួន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​, ចំណែក​ទស្សនិកជន​, ការបោះពុម្ពផ្សាយ​, ការបែងចែក​ចំណែក​នៃ​ភាគហ៊ុន និងសិទ្ធិ​បោះឆ្នោត​, ប្រាក់ចំណេញ​/​ចំណូល​) សំដៅ​ទៅលើ​តែ​វិស័យ​បោះពុម្ព​តែប៉ុណ្ណោះ​។

•​ ​អំណាច​ក្នុង​ការអនុវត្តន៍​ ដូចជា ការបដិសេធ​ការផ្តល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ​បន្ថែម​ មាន​អត្ថិភាព​ក្នុង​ទំហំមួយ​ ប៉ុន្តែ​មិន​មាន​នៅ​លើ​គ្រប់​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទាំងអស់​នោះ​ទេ​។ មិនមាន​ទេ បទ​ប្បញ្ញត្តិ​ទាក់ទង​នឹង​នីតិវិធី​ផ្តល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ ជាមួយនឹង​ទស្សនទាន​កាន់តែ​ពិស្តារ​មួយ: ការ​ច្របាច់​ក្រុមហ៊ុន​បញ្ចូល​គ្នា និង​ការទិញ​យក​ក្រុមហ៊ុន​ណា​មួយ​នៅលើ​គ្រប់​វិស័យ​ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ គឺ​នៅ​មិនទាន់​មាន​ការត្រួតពិនិត្យ និង​មាន​លក្ខខណ្ឌ​សម្រាប់​អនុលោ​ម​តាមនៅឡើយ​ទេ​។​

•​ កាតព្វកិច្ច​ក្នុង​ការបោះបង់​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ ឬ​ផ្អាក​សកម្មភាព នៅក្នុង​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ផ្សេងទៀត គឺ​មាន​អត្ថិភាព​។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមាន​ទេ​នីតិវិធី​ដែល​មាន​តម្លាភាព​ ដោយយោង​លើលក្ខខណ្ឌក​ម្ម​វត្ថុ​ដែល​គ្រប់គ្រង​បទល្មើស ដើម្បី​ប្រើប្រាស់​អំណាច​នេះ​។ ដូច្នេះ គោលបំណង​ចម្បង​នៃ​ស្ថាប័ន​គ្រប់គ្រង​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ គឺ​ហាក់បីដូចជា​មិនមែន​សម្រាប់​ទប់ស្កាត់​ការប្រមូលផ្តុំ​លើ​គ្រប់​វិស័យ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទេ ប៉ុន្តែ​គឺ​សម្រាប់​គ្រប់គ្រង​ទៅលើការវិវត្ត​នៃ​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ទៅ​វិញ​នោះទេ​។​

 ពិន្ធុកិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់៖

 ២ នៃ ៨ - ហានិភ័យខ្ពស់ (បទបញ្ញាត្តិ៖ ២៥%)

ភាជាកម្មសិទ្ធិលើគ្រប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយពិពណ៌នាមានគ្មាន
តើបទប្បញ្ញតិ្តស្តីពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ មានចែងអំពីចំណុចចាប់ផ្តើម ឬដែនកំណត់ជាក់លាក់ណាមួយ ដោយយោងតាមលក្ខខណ្ឌកម្មវត្ថុ ដូចជា ចំនួនអាជ្ញាប័ណ្ណ, ចំនួនចំណែកទស្សនិកជន, ចរាចរណ៍បោះពុម្ពផ្សាយ, ការបែងចែកចំណែកភាគហ៊ុន ឬសិទ្ធិបោះឆ្នោត, ប្រាក់ចំណេញ/ចំណូល ដើម្បីទប់ស្កាត់កម្រិតខ្ពស់នៃការប្រមូលផ្តុំវិស័យកម្មសិទ្ធិ និង/ឬ សូចនាករនេះ មានគោលបំណងដើម្បីវាយតម្លៃ ពីអត្ថិភាព នៃកិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់ (វិស័យជាក់លាក់និង / ឬច្បាប់ប្រកួតប្រជែង) ប្រឆាំងនឹងកម្រិតខ្ពស់នៃភាពជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិនៅក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេងៗគ្នា។   x

តើមានអាជ្ញាធររដ្ឋបាល ឬស្ថាប័នយុត្តិធម៌ណាមួយ ធ្វើការត្រួតពិនិត្យយ៉ាងសកម្មទៅលើអនុលោមភាព 

ជាមួយចំណុចចាប់ផ្តើមទាំងនេះ និង/ឬ ជំនុំជម្រះការតវ៉ានានាដែរឬទេ? (ឧទាហរណ៍ អាជ្ញាធរប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និង/ឬ អាជ្ញាធរមានការប្រកួតប្រជែង = ០,៥)  
ចំណុចអថេរនេះ មានគោលបំណង ដើម្បីវាយតម្លៃថា តើច្បាប់/បទបញ្ញត្តិ ផ្តល់នូវប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យ និងវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវសម្រាប់បទបញ្ជា ស្តីពីការប្រមូលផ្តុំប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសោតទស្សន៍។     x
តើច្បាប់បានផ្តល់ដល់ស្ថាប័ននេះ នូវអំណាចអនុវត្ត/ដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏មានប្រសិទ្ធភាពឬទេ ដើម្បីដាក់ចេញនូវការទូទាត់សំណង ដែលមានលក្ខណៈសមាមាត្រ (បែបអាកប្បកិរិយា និង/ ឬ រចនាសម្ព័ន្ធ) ក្នុងករណីមិនគោរពទៅលើចំណុចចាប់ផ្តើម?   

ចំណុចអថេរ មានគោលបំណងវាយតម្លៃថា តើច្បាប់នេះ កំពុងផ្តល់នូវការដាក់ទណ្ឌកម្មទៅតាមបទបញ្ជារបស់វិស័យជាក់លាក់ដូចជា:

  • ការបដិសេធអាជ្ញាប័ណ្ណបន្ថែម
  • ការបិទមិនឱ្យមានការច្របាច់ក្រុមហ៊ុនបញ្ចូលគ្នា ឬការទិញយកក្រុមហ៊ុនណាមួយ
  • កាតព្វកិច្ចក្នុងការបើកច្រកសម្រាប់កម្មវិធីរបស់តតីយជន
  • កាតព្វកិច្ចក្នុងការបោះបង់អាជ្ញាប័ណ្ណ ឬផ្អាកសកម្មភាព នៅក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ផ្សេងៗទៀត

បញ្ឈប់ការវិនិយោគ

x
តើអំណាចនៃការដាក់ទណ្ឌកម្មនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពឬទេ?

អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធមិនដែលប្រើអំណាចនៃការដាក់ទណ្ឌកម្មនេះ។

សំណួរ មានគោលបំណងវាយតម្លៃប្រសិទ្ធភាពនៃដំណោះស្រាយដែលផ្តល់ដោយបទបញ្ញត្តិនេះ។    

X

តើកម្រិតខ្ពស់នៃការប្រមូលផ្តុំវិស័យកម្មសិទ្ធិមួយ រវាងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេង អាចត្រូវបានទប់ស្កាត់តាមរយៈការគ្រប់គ្រងការច្របាច់បញ្ចូលគ្នានៃក្រុមហ៊ុន/វិធានស្តីពីការប្រកួតប្រជែង ដែលគិតគូរអំពីភាពជាក់លាក់នៃវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដែរឬទេ?

ឧទាហរណ៍ ភាពជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ អាចត្រូវបានរារាំងដោយច្បាប់ប្រកួតប្រជែង:

  • អន្តរាគមន៍ ដោយខានមិនបាន នៃអាជ្ញាធរប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមួយ នៅក្នុករណី M&A (ឧទាហរណ៍ កាតព្វកិច្ចសម្រាប់ការប្រកួតប្រជែងរបស់អាជ្ញាធរ ក្នុងការសួរយោបល់របស់ អាជ្ញាធរប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ)

 លទ្ធភាពក្នុងការបដិសេធចោលនូវការអនុញ្ញាតនៃការប្រមូលផ្តុំ ដោយ competition authority ក្រោមហេតុផលពហុនិយមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ (ឬផលប្រយោជន៍ សាធារណៈជាទូទៅ)

  • ទោះបីជាច្បាប់ មិនមានបទប្បញ្ញត្តិជាក់លាក់របស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្តី តែវាមិនដកចេញពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយពីវិសាលភាពនៃកម្មវិធីនោះទេ
 
X
តើមានអាជ្ញាធររដ្ឋបាល ឬ ស្ថាប័នតុលាការ ដែលកំពុងត្រួតពិនិត្យយ៉ាងដិតដល់ជាមួយច្បាប់ និង/ឬការដាក់ពាក្យបណ្តឹងទាំងនេះ ឬទេ? (ឧទារណ៍ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនិង / ឬអាជ្ញាកណ្តាលនៃការប្រកួតប្រជែង)   ចំណុចអថេរនេះ មានគោលបំណង ដើម្បីវាយតម្លៃថាតើ ច្បាប់/បទបញ្ជាផ្តល់នូវប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យ និងវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវសម្រាប់បទបញ្ជាប្រឆាំងនឹងកម្រិតនៃភាពម្ចាស់កម្មសិទ្ធិនៅក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេងៗគ្នា តាមរយៈការគ្រប់គ្រងកំហិត/ ច្បាប់ប្រកួតប្រជែង?   X
តើច្បាប់បានផ្តល់ដល់ស្ថាប័ននេះ នូវអំណាចអនុវត្ត/ដាក់ទណ្ឌកម្ម ដើម្បីដាក់ចេញនូវការទូទាត់សំណង ដែលមានលក្ខណៈសមាមាត្រ (បែបអាកប្បកិរិយា និង/ ឬ រចនាសម្ព័ន្ធ) ក្នុងករណីមិនគោរពទៅលើចំណុចចាប់ផ្តើម?    

ឧទារហណ៍ អំណាចអនុវត្ត/ដាក់ទណ្ឌកម្ម ដើម្បីដាក់ចេញនូវការទូទាត់សំណង

- ការបិទមិនឱ្យមានការច្របាច់ក្រុមហ៊ុនបញ្ចូលគ្នា ឬការទិញយកក្រុមហ៊ុនណាមួយ

- កាតព្វកិច្ចក្នុងការបើកច្រកសម្រាប់កម្មវិធីរបស់តតីយជន

- កាតព្វកិច្ចក្នុងការបោះបង់អាជ្ញាប័ណ្ណ ឬផ្អាកសកម្មភាព នៅក្នុងវិស័យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ផ្សេងៗទៀត

- បញ្ឈប់ការវិនិយោគ

X
តើអំណាចនៃការដាក់ទណ្ឌកម្ម/ការអនុវត្តនេះ ត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពឬទេ?សំណួរមានគោលបំណងវាយតំលៃប្រសិទ្ធិភាពនៃដំណោះស្រាយនៃបទបញ្ញត្តិនេះ។គ្មាន
    នៃ  

តម្លាភាពម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ

តម្លាភាពម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ

សូចនាករនេះ វាយតម្លៃពីតម្លាភាពនៃទិន្នន័យ អំពីការជាប់ទាក់ទងផ្នែកនយោបាយ របស់ម្ចាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ខណៈភាពតម្លាភាពនៃភាពជាម្ចាស់ គឺជាបុរេលក្ខខណ្ឌដ៏សំខាន់ ដើម្បីអនុវត្តពហុប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។

លទ្ធផល៖ មធ្យម

ហេតុអ្វី?

• បញ្ជីនៃអាជ្ញាប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិសម្រាប់វិស័យទូរទស្សន៍និង ការបោះពុម្ពផ្សាយ អាចធ្វើការស្នើសុំបាន នៅក្រសួងព័ត៌មាន។ បញ្ជីនៃអាជ្ញាប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិលើវិទ្យុ គឺអាចស្នើសុំសម្រាប់តែស្ថានីយមួយប៉ុណ្ណោះ នៅរាជធានីភ្នំពេញ។ ទោះជាយ៉ាងណា ការចុះឈ្មោះនេះមិនត្រូវបានបញ្ជាក់ពីព័ត៌មានលម្អិតនៃអត្តសញ្ញាណរបស់ម្ចាស់កម្មសិទិ្ធ ឲ្យបានជាក់លាក់នោះទេ។ វាគ្រាន់តែជាការចុះឈ្មោះម្ចាស់អាជ្ញាប័ណ្ណប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុដូច្នេះ សាធារណជនមិនអាចយល់ច្បាស់ ថាតើបុគ្គលម្ចាស់កម្មសិទ្ធិនោះមានទំនោររបៀបណា លើការដឹកនាំក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនោះទេ ពីព្រោះវាក៏មិនប្រាដកថា រាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវបានគេផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិតពីបញ្ហាទាំងនោះដែរ។

• បញ្ជីនៃម្ចាស់អាជ្ញាប័ណ្ណសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនអ៊ីនធឺណិត និងទូរស័ព្ទដៃ គឺអាចស្នើសុំ បានតាមប្រព័ន្ធ អ៊ីនធឺណេត។ ព័ត៌មានផ្សេងៗ មួយចំនួន អាចត្រូវបានគេសាកសួរបន្ថែម តាមការស្នើសុំ នៅក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍។ • ដោយសារតែនៅមានចន្លោះលើបទប្បញ្ញត្តិតម្លាភាព នៃអត្តសញ្ញាណម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ ច្បាប់មិនបានដាក់កំហិតរឹតបន្តឹងលើការបង្ហាញទម្រង់រចនាសម្ព័ន្ធរបស់ម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ លើក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនោះទេ ហើយជារូបភាពនៃការរំលោភបំពាន និងការដាក់សម្ពាធលើទីផ្សារ។

• ក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងទូរគមនាគមន៍ ហើយនិងម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ មិនមានតម្លាភាពលើបាវចនារបស់ពួកគេនោះទេ៖ វាមិនមានការបើកចំហ លើអត្តសញ្ញាណនៃទម្រង់កម្មសិទ្ធិ ទិន្នន័យសេដ្ឋកិច្ច ដូចជា ការបង្វិល ឬផ្ទេរប្រាក់ចំណូល ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយសម្ងាត់។ កត្តានេះបានបង្កឱ្យមានការលំបាកដល់ការសិក្សានេះ ក្នុងការដាក់ចំណាត់ថ្នាក់នៃក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលអាស្រ័យនៅលើអំណាច ឬស្ថិរភាពសេដ្ឋកិច្ចរបស់ក្រុមហ៊ុនទាំងនោះ។

• បន្ទាប់ពីបានទាក់ទងក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលមានកម្រងសំណួរប្រហែល ២៦% (១៣ ក្នុងចំណោម ៤១) បានឆ្លើយតប និងបានផ្តល់ទិន្នន័យពេញលេញលើម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ) ហើយដូច្នេះ បានបង្ហាញពីតម្លាភាពអកម្ម។ សាខានៃប្រពន្ធផ្សព្វផ្សាយចំនួន១២ បានឆ្លើយតប ប៉ុន្តែមិនបានផ្តល់ព័ត៌មានសម្រាប់គម្រោងនេះ ជាមួយនឹងព័ត៌មានដែលទាក់ទងទៅនឹងរចនាសម្ព័ន្ធភាគហ៊ុន។ល។

• ទិន្ន័យមានតែផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈតែប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយចំនួន១៦ មិនដែលឆ្លើយតបទៅនឹងកម្រងសំណួរនោះទេ។ • យោងតាមការស្រាវជ្រាវ យ៉ាងហោចណាស់ មិនមានក្រុមហ៊ុនណាមួយក្លែងបន្លំរចនាសម្ព័ន្ធភាពម្ចាស់ផ្ទះឡើយ។ ឧទាហារណ៍ តាមរយៈក្រុមហ៊ុនក្លែងក្លាយ។

ទាប (១)មធ្យម (២) ខ្ពស់ (៣)

តើអ្នកនឹងវាយតំលៃ តម្លាភាពនិងលទ្ធភាពទទួលបានទិន្នន័យ អំពីភាពជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធរបស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងដូចម្តេច?

ទិន្នន័យស្តីពីម្ចាស់កម្មសិទ្ធិប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ក៏ដូចជាសម្ព័ន្ធភាពនយោបាយរបស់ពួកគេ គឺអាចរកបានជាសាធារណៈ និងមានតម្លាភាព។ (តម្លាភាពសកម្ម) លេខកូដ ប្រសិនបើវាអនុវត្តទៅ >៧៥% នៃគំរូ។

ទិន្នន័យរបស់ម្ចាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វ

ផ្សាយ និងសម្ព័ន្ធភាពនយោបាយរប

ស់ពួកគេត្រូវបានបង្ហាញដោយ

ផ្អែកលើការស៊ើបអង្កេតរបស់អ្

នកសារព័ត៌មាន និងសកម្មជន

ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សា

យ ឬតាមការស្នើសុំ។

(តម្លាភាពអកម្ម, ផ្សព្វផ្សាយទិន្នន័យដែលអាចប្រើបាន)

លេខកូដ

ប្រសិនបើវាអនុវត្តទៅ >៥០% នៃគំរូ។  

ទិន្នន័យស្តីពីការជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោ

បាយរបស់ម្ចាស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ មិនអាចរកបានយ៉ាងងា

យស្រួលដោយអ្នកសារព័ត៌មានជាសាធារណៈ ឬសកម្មជន ដែលមិនទទួលបានជោគជ័យក្នុងការ

បង្ហាញទិន្នន័យទាំងនេះ។

(មិនមានទិន្នន័យ, ក្លែងបន្លំសកម្ម) កូដប្រសិនបើទិន្នន័យមានសម្រាប់ < ៥០% នៃគំរូ។  

កិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់ តម្លាភាពម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ

កិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់ តម្លាភាពម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ

សូចនាករនេះ មានគោលដៅធ្វើការវាយតម្លៃអំពីអត្ថិភាព និងការអនុវត្តន៍ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព នៃបទប្បញ្ញត្តិស្តីពីតម្លាភាព និងការបង្ហាញ ក្នុងន័យភាពជាកម្មសិទ្ធិ និង/ឬ ការគ្រប់គ្រងលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។

លទ្ធផល៖

ហានិភ័យខ្ពស់

ហេតុអ្វី?

• មិនមានទេកាតព្វកិច្ចតម្លាភាព និងការបង្ហាញ សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដូច្នេះគឺគ្មានអំណាចអនុវត្ត។

• មិនមានភាពច្បាស់លាស់ទេ ថាតើព័ត៌មានប៉ុណ្ណាត្រូវធ្វើការបង្ហាញដល់អាជ្ញាធរសាធារណៈ។ វាមិនងាយស្រួលក្នុងការយកបានទេ ពីព័ត៌មានទាក់ទងនឹងកម្មសិទ្ធិប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។

ពិន្ទុនៃកិច្ចគាំពារផ្លូវច្បាប់៖

២ នៃ ២០ - ហានិភ័យខ្ពស់ (១០ភាគរយ)។ តារាងសង្ខេបពី ទូរទស្សន៍, វិទ្យុ, សារព័ត៌មានបោះពុម្ព និងសារព័ត៌មានបោះពុម្ព។ ពិន្ធខ្ពស់បំផុត៖ ៥ ក្នុងមួយវិស័យ។

តម្លាភាពនៃច្បាប់ (ដែលសង្ខេបសម្រាប់ទូរទស្ស៍ន, វិទ្យុ, សារព័ត៌មានបោះពុម្ព, សារព័ត៌មានអនឡាញ - ពិន្ទុខ្ពស់បំផុត ៥ នៃផ្នែកមួយៗពិពណ៌នាយល់ព្រម (+)មិនព្រម (-) មិនអាចរកបានគ្មានទិន្ន័យ

តើច្បាប់ជាតិ

(ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ, ក្រុមហ៊ុន, ពន្ធដារ...) មានបទប្បញ្ញត្តិស្តីពីតម្លាភាព

និងការផ្សាយបង្ហាញ

ដែលដាក់កាត

ព្វកិច្ចឱ្យក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ធ្វើការផ្សព្វផ្សាយពីរចនាសម្ព័ន្ធនៃក

ម្មសិទ្ធិនៅលើគេហទំព័ររបស់ពួកគេ

ឬនៅក្នុងកំណត់ត្រា

ឬឯកសារដែលសាធារណជនអាចចូ

លទៅប្រើប្រាស់ដែរឬទេ?     

គោលបំណងនៃសំណួរនេះ

គឺដើម្បីពិនិត្យមើលពីកិច្ចគាំ

ពារផ្លូវច្បាប់

សម្រាប់តម្លាភាពចំពោះប្រជា

ពលរដ្ឋ

អ្នកប្រើប្រាស់និងសាធារណជ

នជាទូទៅ។    

X

តើច្បាប់ជាតិ (ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ,

ក្រុមហ៊ុន, ពន្ធដារ...)

មានបទប្បញ្ញត្តិស្តីពីតម្លាភាព

និងការផ្សាយបង្ហាញ ដែលដាក់កាត

ព្វកិច្ចឱ្យក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

ធ្វើរបាយការណ៍ (ផ្លាស់ប្តូរក្នុង) រចនា

សម្ព័ន្ធនៃកម្មសិទ្ធិ

ទៅអាជ្ញាធរសាធារណៈ (ដូចជាអាជ្ញាធរប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដែរឬទេ)?     

គោលបំណងនៃសំណួរនេះគឺ

ដើម្បីពិនិត្យមើលពីកិច្ចគាំពា

រផ្លូវច្បាប់

សម្រាប់គណនេយ្យភាពនិងត

ម្លាភាព

ចំពោះអាជ្ញាធរសាធារណៈ។    

X

តើមានកាតព្វកិច្ចណាមួយដោយច្បា

ប់ជាតិ ដែលតម្រូវឱ្យធ្វើការផ្សាយ

បង្ហាញពីព័ត៌មាន

ពាក់ព័ន្ធទាំងឡាយ បន្ទាប់ពីមាន រាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធក

ម្មសិទ្ធិដែរឬទេ?     

សំណួរនេះមានគោលបំណងវាយតំលៃថា

តើច្បាប់ផ្តល់នូវលទ្ធភាព ស្តីអំពីភាពអាចរកបាននៃទិ

ន្នន័យដែលត្រឹមត្រូវនិងចុងក្រោយ

លើភាពជាម្ចាស់នៃប្រព័ន្ធផ្ស

ព្វផ្សាយ។ នេះ

គឺជាលក្ខខណ្ឌសម្រាប់តម្លាភា

ព ដែលមានប្រសិទ្ធភាព។    

X

តើមានទណ្ឌកម្មអ្វីដែរឬទេ

ក្នុងករណីដែលមិនគោរពតាមកាតព្

វកិច្ចក្នុងការផ្សាយបង្ហាញ?    

សំណួរនេះ សំដៅវាយតម្លៃថា

តើច្បាប់ស្តីពីតម្លាភា

ពនៃភាពជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិប្រព័ន្ធផ្សព្វ

ផ្សាយ អាចត្រូវបានអនុវត្តតាមរយៈ

ការដាក់ទណ្ឌកម្មដែរឬទេ។     

X

តើកាតព្វកិច្ចទាំងនេះធានាដែរទេថា

សាធារណជនដឹងថានីតិបុគ្គល

ឬរូបវ័ន្តបុគ្គលមួយណា ធ្វើជាម្ចាស់ និងគ្រប់គ្រងយ៉ាងមា

នប្រសិទ្ធភាពទៅលើក្រុមហ៊ុ

នប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនោះ?    

សំណួរនេះ

សំដៅវាយតម្លៃប្រសិទ្ធភាពនៃ

ច្បាប់

ដែលទាក់ទងនឹងតម្លាភាព

នៃភាពជាម្ចាស់នៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ហើយប្រសិនបើពួកគេទទួល

បានជោគជ័យក្នុងការបង្ហា

ញពីម្ចាស់ពិតប្រាកដនៃប្រព័

ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។    


មធ្យម៖ ម្ចាស់មួយចំនួននៅតែមិនស្គាល់ (= ០,៥)
២ ក្នុងចំណោម ២០ 

Sources:

ឥទ្ធិលនយោបាយលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងការចែកចាយកម្មសិទ្ធិបណ្តញា

សូចនាករ​នេះ មាន​គោលដៅ​ធ្វើការ​វាយតម្លៃ​ពី​ហានិភ័យ​នៃ​ឥទ្ធិពល និង​ការជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​នយោបាយ ទៅលើ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ និងការ​ចែកចាយ​បណ្តាញ​។ វា​ពិនិត្យ​ពី​តម្លាភាព​នៃ​ទិន្នន័យ​ អំពី​ការ​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ​ អំពី​ម្ចាស់​ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ សមាមាត្រ​នៃ​ការ​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​នយោបាយ​ជាក់លាក់​​ នៃ​ម្ចាស់​ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​លើ​គ្រប់​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ ក្នុងន័យចំណែក​ទស្សនិកជន​។ វា​ក៏​ធ្វើការវាយតម្លៃ​ផង​ដែរ ​ទៅលើ​កម្រិត​នៃ​ការរើសអើង​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​នយោបាយ ក្នុងការ​ចែកចាយ​បណ្តាញ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​។​

លទ្ធផល៖ មធ្យម

 ហេតុអ្វី? 

•​ ក្នុង​វិស័យ​បោះពុម្ព ការ​ចែកចាយ​បណ្តាញ​មានន័យ​ថា ការដឹកជញ្ជូន​ដើម្បី​ចែកចាយ​កាសែត ដែល​មិន​ទទួល​ឥទ្ធិពល​នយោបាយ​។

•​ ទូរទស្សន៍​ខ្សែកាប (​ដំបូង​ឡើយ​ត្រូវបាន​គេ​ហៅថា CATV ឬ​ទូរទស្សន៍អង់​តែ​ន​សហគមន៍​) ត្រូវបាន​អភិវឌ្ឍ​នៅ​ចុង​ទសវត្ស​រ៍​ឆ្នាំ​១៩៤០ សម្រាប់​សហគមន៍​ដែល​មិន​អាច​ទទួលបានរលកសញ្ញា​ប៉ុស្តិ៍​ទូរទស្សន៍ ​ដោយសារតែ​សណ្ឋាន​ដី ឬ​ចម្ងាយ​ពី​ស្ថានីយទូរទស្សន៍​។ ប្រព័ន្ធ​ខ្សែកាប​មួយ គឺ​មិន​ត្រូវបាន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ស្ថានីយពាណិជ្ជកម្ម​ណាមួយ​ ដោយ​គ្មាន​ការអនុញ្ញាតពី​ស្ថានីយទេ​។ ការជ្រើសរើស​ស្ថានីយ ​ត្រូវ​មាន​ឋានៈ​ដែល​ត្រូវបាន​ចាត់ទុក​ថា បាន​ផ្តល់​ការអនុញ្ញាត​។ ដូច្នេះ​ប្រសិនបើ​ស្ថានីយទូរទស្សន៍​ពាណិជ្ជកម្ម​ ទទួល​បានកា​រអនុញ្ញាត​ឲ្យ​បញ្ជូនព័ត៌​មាន​បន្ត នោះ​ប្រព័ន្ធ​ខ្សែកាប​ត្រូវ​ទទួល​បាន​ការយល់ព្រម​ពី​ស្ថានីយ មុន​នឹង​ធ្វើ​ចំណាត់ការ ឬ​បញ្ជូន​រលកសញ្ញា​។ 

•​ បណ្តាញ​វិទ្យុជាតិ​ដែល​បញ្ជូន​សញ្ញា FM ទៅកាន់​ស្ថានីយផ្សាយ​បន្ត​តាម​រលកសញ្ញា ហ្វ្រេ​កង់ ចាប់ពី​ ៨៧.៥​ ដល់​ ១០៨​ មេកា​ហឺត សម្រាប់​ស្ថានីយនីមួយៗ ដោយ​បញ្ជូន​ថាមពល​ចេញ​ក្រៅ រហូតដល់ ​១២០០ ​វ៉ាត់ ជា​បន្តបន្ទាប់​។ ដើម្បី​ធ្វើ​ប្រតិបត្តិការ និង​ប្រើប្រាស់​បណ្តាញ​ផ្សព្វផ្សាយ​នេះ ប៉ុស្តិ៍​វិទ្យុ​នី​មួយៗ​ត្រូវ​មាន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ពី​ក្រសួង​ព័ត៌មាន​។​

•​ ​ក្រុមហ៊ុន​ផ្តល់​សេវា​អុីនធឺណិត ដែល​ផ្តល់​នូវ​ការប្រើប្រាស់អុីនធឺណិត និង​សេវា​ផ្សេងៗ​ទៀត​ ដូចជា ការបង្កើត​គេហទំព័រ និង​ការ​បង្ហោះ​គេហទំព័រ​ ជាដើម​។ ថ្មីៗ​នេះ ក្រុមហ៊ុន​ផ្តល់​សេវាអុីនធឺណិតឥត​ខ្សែ ឬ​ WISPs មាន​ការ​កើន​ច្រើន ដែល​ផ្តល់​ការប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិត​តាមរយៈ LAN គ្មាន​ខ្សែ ឬ​បណ្តាញ​បញ្ជូន​ទិន្នន័យ​ធំ​ឥត​ខ្សែ​។ មាន​តែ​នៅពេល​ទទួលបាន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ពីក្រសួង​ប្រៃសណីយ៍ និង​ទូរគមនាគមន៍ប៉ុណ្ណោះ ទើប​ក្រុមហ៊ុន​ផ្តល់​សេវា​អុីនធឺណិត អាច​ប្រើប្រាស់​សម្ភារៈ និង​ចូល​ក្នុង​បណ្តាញ​ទូរគមនាគមន៍ និង​តម្រូវ​ឱ្យមាន​ចំណុច​វត្តមាន នៅ​លើ​ប្រព័ន្ធអុីនធឺណិត​ សម្រាប់​តំបន់​ភូមិសាស្ត្រ​មួយ​ជាក់លាក់​។​  

 

ទាប មធ្យម ខ្ពស់ 
 

កម្មសិទ្ធិដោយអ្នកនយោបាយ

    
 

តើមានចំនួនចំណែកទីផ្សារប៉ុន្មាននៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ស្ថាប័នដែលពាក់ព័ន្ធនយោបាយ?

 
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមានចំណែកទស្សនិកជនតិចជាង ៣០% ដែលត្រូវបានយកមកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ (ត្រូវបានគ្រប់គ្រង) ដោយគណបក្សនយោបាយ
ជាក់លាក់មួយ, អ្នកនយោបាយ ឬ ក្រុមនយោបាយ ឬដោយម្ចាស់កម្មសិទ្ធិមួយ
ដែលមានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ។  
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមានចំណែកទស្សនិកជន ចន្លោះ ៣០% និង ៥០% ដែលត្រូវបានយកមកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ (ត្រូវបានគ្រប់គ្រង) ដោយគណបក្សនយោបាយជាក់លាក់មួយ, អ្នកនយោបាយ ឬ ក្រុមនយោបាយ ឬដោយម្ចាស់កម្មសិទ្ធិមួយ
ដែលមានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ។ 
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមានចំណែកទស្សនិកជន ចាប់ពី ៥០% ឡើងទៅ ដែលត្រូវបានយក
មកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ (ត្រូវបានគ្រប់គ្រង) ដោយគណបក្សនយោបាយជាក់លាក់
មួយ, អ្នកនយោបាយ ឬក្រុមនយោបាយ ឬដោយម្ចាស់កម្មសិទ្ធិមួយ ដែលមាន
ជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ។  
ទាប មធ្យម ខ្ពស់
តើអ្នកអាចវាយតម្លៃទៅលើអាកប្បកិរិយារបស់បណ្តាញចែកចាយនាំមុខ សម្រាប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយបោះពុម្ព ដោយរបៀបណា?
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខ គឺមិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធ
នយោបាយ ឬមិនធ្វើសកម្មភាពរើសអើងណា មួយ។  
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាព
រើសអើងណាមួយម្តងម្កាល។
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាពរើសអើងជាប្រចាំ។   
តើអ្នកអាចវាយតម្លៃទៅលើអាកប្បកិរិយារបស់បណ្តាញចែកចាយវិទ្យុនាំមុខដោយរបៀបណា?
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខ គឺមិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធ
នយោបាយ ឬមិនធ្វើសកម្មភាពរើសអើងណា មួយ។   
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាព
រើសអើងណាមួយម្តងម្កាល។   
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាពរើសអើងជាប្រចាំ។   
តើអ្នកអាចវាយតម្លៃទៅលើអាកប្បកិរិយារបស់បណ្តាញចែកចាយទូរទស្សន៍នាំមុខដោយរបៀបណា?
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខ គឺមិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធ
នយោបាយ ឬមិនធ្វើសកម្មភាពរើសអើងណា មួយ។  
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាព
រើសអើងណាមួយម្តងម្កាល។
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាពរើសអើងជាប្រចាំ។  
 

អ្នកអាចវាយតម្លៃទៅលើអាកប្បកិរិយារបស់បណ្តាញចែកចាយអ៊ីនធឺណិតនាំមុខដោយរបៀបណា?

 
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខ គឺមិនមានជាប់ពាក់ព័ន្ធ
នយោបាយ ឬមិនធ្វើសកម្មភាពរើសអើងណា មួយ។  
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាព
រើសអើងណាមួយម្តងម្កាល។
បណ្តាញចែកចាយនាំមុខណាមួយ មានជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ ធ្វើសកម្មភាពរើសអើងជាប្រចាំ។  

ឥទ្ធិលនយោបាយលើការផ្តល់មូលនិធិដល់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

សូចនាករ​នេះ មាន​គោលដៅ​ធ្វើ​ការវាយតម្លៃ​អំពី​ឥទ្ធិពល​របស់​រដ្ឋ​ ទៅ​លើ​ការប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៃ​ទីផ្សារ​ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ​។ វា​ផ្តោតលើ​ហានិភ័យ​នៃ​ការរើសអើង ​នៅ​ក្នុង​ការ​ចែកចាយ​ការផ្សព្វផ្សាយ​របស់​រដ្ឋ ឬ​ការទទួល​មូលនិធិ​ពី​សាធារណជន។

ការផ្សព្វផ្សាយ​របស់​រដ្ឋ៖ រដ្ឋាភិបាល​ចំណាយ​ទៅ​លើ​​ទំហំ​នៃ​ការផ្សព្វផ្សាយ​។​
ការទទួល​មូលនិធិ​ពី​សាធារណជន៖ រដ្ឋាភិបាល​ប្រើប្រាស់​ធនធាន​ហិរញ្ញវត្ថុ​សាធារណៈ ដើម្បី​ធានាឱ្យ​មាន​ទិដ្ឋភាព​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ពហុ​និយម ជាមួយនឹង​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ដែល​មាន​គុណភាព​។​

ការរើសអើង​អាច​ត្រូវ​បាន​ឆ្លុះបញ្ចាំង​ តាមរយៈ​ការនិយម​ពេញចិត្ត​ចំពោះ​គណបក្សនយោបាយ ឬ​អ្នក​ជាប់ពាក់ព័ន្ធ​គណបក្សនយោបាយ​នៅក្នុង​រដ្ឋាភិបាល​ ឬ​ការដាក់ទោសទណ្ឌ​ចំពោះ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ណា​ ដែលធ្វើការ​រិះគន់​រដ្ឋាភិបាល​ (​និង​គណបក្ស​នយោបាយ​នៅក្នុង​រដ្ឋាភិបាល​)​។​

លទ្ធផល៖ ហានិភ័យខ្ពស់

 ហេតុអ្វី?

 •​ មិនមាន​ទេ​តម្លាភាព​ចំពោះ​ថា ​តើ​ក្រុមហ៊ុន​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​មួយៗ​ អាច​ទទួល​បាន​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​របស់​រដ្ឋ​ប៉ុណ្ណា​។ ថវិកាសាធារណៈ ត្រូវបាន​ចំណាយ​សម្រាប់តែ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​របស់​រដ្ឋ​ប៉ុណ្ណោះ ​(TVK, AKP, RNK)​។​

•​ ចំនួន​ប្រាក់ចំណេញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ នៃ​អាជីវកម្ម​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​កម្ពុជា​ខ្លួនឯង ត្រូវបាន​ចោទជា​សំណួរ​។ ខណៈ​ដែល​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​មិន​អាច​បង្កើតឡើង​ ដោយ​ការផ្គត់ផ្គង់​ហិរញ្ញវត្ថុ​ពីអ្នកនយោបាយ ហិរញ្ញវត្ថុ​គ្រឹះ​របស់​ពួកគេគឺ​នៅ​ទន់ខ្សោយ ​ក្នុង​ការធានា​ឱ្យបាន​នូវ​ដំណើរការ​យូរអង្វែង​។ លើសពីនេះទៅទៀត ប្រទេស​កម្ពុជា​កំពុងតែ​ជួប​បទពិសោធន៍​កើតឡើងថ្មីៗ​ ដូចជា​ប្រទេស​ដែល​មាន​ឧស្សាហកម្ម​ជឿនលឿន​ដែរ: នោះ​គឺ​ការផ្សព្វផ្សាយ​កំពុងតែកើនឡើងនូវ​ទេសន្ដរ​ប្រវេសន៍​ទៅរក​ប្រព័ន្ធ​អុីនធឺណិត និង​ទម្រង់​អន​ឡាញ (​រ​បាយការណ៍​របស់ LINK KAS)​។ ដូច្នេះ​អាជីវកម្ម​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ គឺ​ត្រូវបាន​គេ​សង្ស័យថា​ បង្កើតឡើង​ដើម្បី​ជា​ឧបករណ៍​របស់​អ្នកជំនួញ សម្រាប់​ធ្វើ​ការផ្សព្វផ្សាយ​គ្រប់​វិស័យ​ នៃមុខ​ជំនួញ​របស់​ពួក​គេ​ផ្សេង​ទៀត (​ឧទាហរណ៍ ដោយ​ការបង្កើត​វេទិកា​ផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម​)​។​

 ពិន្ធុ៖

ទាប មធ្យម ខ្ពស់

តើការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ ត្រូវបានចែកចាយទៅប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសមាមាត្រទៅនឹងចំនួនចំណែកទស្សនិកជនរបស់ពួកគេដែរឬទេ?

ការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ គឺត្រូវបានចែកចាយទៅដល់ប្រព័ន្ធ
ផ្សព្វផ្សាយសមាមាត្រទៅតាមចំណែកទស្សនិកជន
នៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។
ការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ គឺត្រូវបានចែកចាយ
មិនសមាមាត្រ (ក្នុងន័យចំនួនចំណែកទស្សនិកជន) ទៅដល់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនោះទេ។
ការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ គឺត្រូវបានចែកចាយផ្តាច់មុខទៅដល់
ក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមួយចំនួនតូច ដែលមិនគ្របដណ្តប់
គ្រប់ក្រុមហ៊ុនប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយធំៗ នៅក្នុងប្រទេសនោះទេ។ 
តើអ្នកអាចរៀបរាប់អំពីវិធានច្បាប់នៃការចែកចាយការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋយ៉ាងដូចម្តេច?   
ការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ គឺត្រូវបានចែកចាយទៅ
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដោយយោងទៅតាមវិធានច្បាប់
ដែលមានតម្លាភាព។   
ការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ គឺត្រូវបានចែកចាយទៅ
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដោយយោងទៅតាមវិធានច្បាប់
ប៉ុន្តែមិនច្បាស់ថាតើមានតម្លាភាព។  
គ្មានវិធានច្បាប់ស្តីពីតម្លាភាពនៃការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋនោះទេ។.   
សារៈសំខាន់នៃការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ

តើអ្វីជាចំណែកទីផ្សារនៃការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ ដែលជាផ្នែកទូទៅនៃទីផ្សារផ្សព្វផ្សាយរបស់ទូរទស្សន៍ វិទ្យុ សារព័ត៌មានបោះពុម្ពផ្សាយ និងសារព័ត៌មានអនឡាញ?

 តម្លៃ៖ គ្មានទិន្ន័យ នៃចំណែកទីផ្សារ របស់ការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ។

ចំណែកទីផ្សារនៃការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ < ៥% នៃចំណែកទីផ្សារទាំងមូល

ចំណែកទីផ្សារនៃការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ គឺ ៥%-១០% នៃចំណែកទីផ្សារទាំងមូល ចំណែកទីផ្សារនៃការផ្សព្វផ្សាយរបស់រដ្ឋ >១០% នៃចំណែកទីផ្សារទាំងមូល  

[Translate to Khmer:] Media Ownership Monitor Legal Assessment (2016), Romel R. Bagares
[Translate to Khmer:] Government Procurement Reform Act, Republic Act 9184
[Translate to Khmer:] Republic Act 10390, March 2013

ឥទ្ធិលនយោបាយ លើការគ្រប់គ្រងទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន

សូចនាករ​នេះ គឺ​មាន​គោលដៅ​ធ្វើការ​វាយតម្លៃ​ទៅលើ​គម្លាត និង​ឯករាជ្យភាពទីភ្នាក់ងារ​សារព័ត៌មាន ដែល​ប្រកួតប្រជែង​គ្នា រួម​ទាំង​ការវាយតម្លៃ​ទៅលើ​កម្រិត​នៃ​កម្មសិទ្ធិ​រដ្ឋ និង​កម្រិត​នៃ​ឯករាជ្យភាព​ (​មាតិកាល្អ និង​សន្សំសំចៃ​) នៃ​ទីភ្នាក់ងារ​សារព័ត៌មាន​របស់​រដ្ឋ​។​

លទ្ធផល៖ ហានិភ័យខ្ពស់

ហេតុអ្វី?

 ·         ទោះបីជាព័ត៌មានហិរញ្ញវត្ថុនៅលើទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានទីផ្សារ មានការខ្វះខាត ហើយអ្នកចង្អុលបង្ហាញអាចត្រូវបានវាយតម្លៃជាទូទៅ តែជារូម វាបង្ហាញពីហានិភ័យខ្ពស់។ ទោះបីជា ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានអន្តរជាតិ ក៏ជាប្រភពពាក់ព័ន្ធសម្រាប់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្តី តែភ្នាក់ងារព័ត៌មានតែមួយដែលផ្តោតជាសំខាន់លើព័ត៌មានជាតិ និងដោយផ្ទាល់ជាមួយព័ត៌មាននយោបាយ គឺជាសាជីវកម្មរដ្ឋមួយ។

 ·         AKP គឺជា​ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន​របស់​រដ្ឋ​តែមួយគត់​។ ទីភ្នាក់ងារ​សារព័ត៌មាន​ផ្សេងទៀត គឺជា​របស់​បរទេស និង​រួម​មាន ​(​តែ​មិន​កំណត់​នោះ​ទេ​) ទីភ្នាក់ងារ​សារព័ត៌មាន​បារាំង (AFP), សារព័ត៌មាន​ក្យូ​ដូ​, ស៊ីនហួ​, រ៉​យ​ទ័រ​, សមាគម​សារព័ត៌មាន​ ជាដើម​។

​·         ​ក្នុងករណីនេះ “​ទីភ្នាក់ងារ​សារព័ត៌មាន​ធំជាងគេ​” គឺ​សំដៅ​ទៅលើ AKP ដែល​ជា​ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន​តែ​មួយគត់​របស់​កម្ពុជា​។ ក៏ប៉ុន្តែ មិន​មាន​ទិន្នន័យ​អំពី​ ថា​តើ​ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន​មួយ​ណា​ -​ រួម​ទាំង​សារព័ត៌មាន​អន្តរជាតិ​ផង​ ខិត​ទៅរក​អ្នកសារព័ត៌មាន​ច្រើនជាងគេ​នោះ​ទេ​។​

ពិន្ទុ៖

  • ទាបមធ្យមខ្ពស់

    តើចំណែកទីផ្សារនៃទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាននាំមុខគេ មានលក្ខណៈបែបណា?

     តម្លៃ៖ គ្មានចំណែកទីផ្សារ សម្រាប់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន  

    គ្មានទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានណាមួយ ត្រួតត្រាទីផ្សារនោះទេ (កាន់កាប់ច្រើន
    ជាង ៣០% នៃទីផ្សារទីភ្នាក់ងារ
    សារព័ត៌មាន។
    ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មានមួយ
    មានចំណែកទីផ្សារចន្លោះ ៣០%
    និង ៥០% នៃទីផ្សារសារព័ត៌មាន។
    ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាននាំមុខគេ មានចំណែកទីផ្សារចាប់ពី ៥០%
    ឡើងទៅ។    

    តើអ្នកអាចធ្វើការវាយតម្លៃអំពីការជាប់ពាក់ព័ន្ធនយោបាយ និង/ឬ ការអាស្រ័យរបស់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន នាំមុខគេដោយរបៀបណា?

    ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាននាំមុខគេ គឺឯករាជ្យពីក្រុមនយោបាយ និងពីរដ្ឋាភិបាល ក្នុងន័យកម្មសិទ្ធិ និងការជាប់ពាក់ព័ន្ធរបស់បុគ្គលគន្លឹះ។  ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាននាំមុខគេ គឺមានជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយក្រុមនយោបាយមួយ ប៉ុន្តែបុគ្គលគន្លឹះ គឺត្រូវបានតែងតាំងឡើង
    ដោយយោងលើលក្ខខណ្ឌវិជ្ជាជីវៈ និង
    គោលនយោបាយកែសម្រួលខ្លឹមសារអត្ថបទរបស់គេ គឺឯករាជ្យពីក្រុមនយោបា  
    ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាននាំមុខគេ គឺជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងក្រុមនយោបាយមួយ
    ហើយបុគ្គលគន្លឹះរបស់គេ ត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយយោងលើ
    ការពាក់ព័ន្ធនឹងនយោបាយ។